حرف دلم

دستم به تو که نمی رسد 

فقط حریف واژه ها می شوم... 

گاهی هوس می کنم 

تمام کاغذ های سفید روی میز را 

از نام تو پر کنم 

تنگاتنگ هم 

بی هیچ فاصله ای... 

از بس 

که خالی ام از تو... 

از بس 

که تو را کم دارم... 

آخر مگر کاغذ هم زندگی میشود...؟؟؟